Nieuw Zeeland loopt op z'n eind.....

Hey allemaal,

Hier weer een berichtje vanaf de andere kant van de wereld! We zitten nu in Christchurch, heerlijk met een biertje in de zon, te hopen dat de aardbevingen voorlopig nog maar even wegblijven...

Allereerst moeten we helaas melden dat alle trouwe lezers – die we echt HEEL erg waarderen – helaas zijn gezakt voor de scherpheids-test. We hebben namelijk in een van de laatste foto’s onze trouwe reisgenoot verborgen, en NIEMAND heeft ‘m ontdekt! We gaan ervan uit dat dit voldoende waarschuwing is voor jullie; een volgende onachtzaamheid in scherpte zal andere consequenties hebben. :-) Hihi...

Alle gekheid op een stokkie, we zitten hier dus in Christchurch, en morgen is onze laatste dag alweer in dit schitterende land! Wat zijn die 6 weken snel voorbij gegaan! Het laatste verslag heben we geschreven vanaf de schapen-camping in Invercargill, dus hieronder volgen de belevenissen van E&E sindsdien...

Vanuit Invercargill zijn we naar Bluff gegaan, oester-hoofdstad van Nieuw-Zeeland en zuidelijkste puntje van het vasteland! En daar moesten we – na onze reis naar het noordelijkste puntje (Cape Reinga) – natuurlijk ook een bezoekje aan brengen... Helaas bleek dat de oesters waren uitverkocht (opgegeten door alle rugby-fans), en dat het niet écht het zuidelijkste puntje was, maar dat dit een mooie publiciteitsstunt was. Tot zover Bluff!

Na Bluff zijn we doorgereden naar de Catlins; dit is een schitterend natuurgebied in het zuiden van het zuider-eiland. En daar hebben we gevonden: het echte zuidelijkste puntje! Jawel! En we zijn op de foto gegaan met het bordje waarop stond dat de zuidpool nog maar 4803 km ver weg was... Dat verklaarde de temperatuur ’s nachts; we hebben een klein pak sneeuw gehad!! Brrr. KOUD! Ons campertje komt namelijk uit 1876, en toen hadden ze nog geen dubbelglas en spouwmuren... Bovendien waaide het ZO hard op het zuidelijkste punt dat – als we ons niet goed hadden vastgehouden – we dit verhaal nu vanaf een ijsschots op Antartica hadden geschreven (zie foto voor het bewijs van de harde wind!). Houdt wel in dat onze enige speciaal voor de wereldreis gekochte lange broeken zichzelf dubbel en dwars hebben terugverdiend, aangezien we die nu al zo’n weekje of drie dag en nacht aanhebben omdt het anders ’s nachts te koud is :-S. Onbetwist hoogtepunt van de Catlins was toch wel The Lost Gypsy Gallery. Die verloren gypsy was echt GENIAAL! Hij had een grote camper omgebouwd tot gallerij, waar hij allerlei super-slimme en grappige dingen had uitgestald, zoals een fiets-tv (alleen als je kei-hard op dat ding fietste ging de TV aan), een piano met achter elke toets een ander geluidje of filmpje, een waterval met schoenen, schelpen, fluitketels en andere rare dingen, enzovoorts. Echt top!

Volgende bestemming was Dunedin, een studentenstadje aan de oostkust, en het aangrenzende Otago Peninsula. We hebben hier een paar dagen doorgebracht om inkopen te doen, de bewoonde wereld weer een beetje te verkennen, en om naar de broedplaats van albatrossen te gaan kijken. Die beesten zijn GROOT! Wow... Was wel mooi, maar niet geweldig, zeker niet toen we erachter kwamen dat die albatrossen ongeveer OVERAL zitten. Hey, daar gaat er weer een, boven ons hoofd! En nog een! Nee, die laatste was verzonnen, maar jullie begrijpen het wel... Anyway, mooi dus, maar niet ‘super’, zeker niet vergeleken met het volgende hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk): Mount Cook! De rit naar het hooggebergte was al bijzonder, maar de twee dagen die we daar hebben doorgebracht zijn echt onvergetelijk... Vanuit Mount Cook Village hebben we twee fantastische wandelingen gemaakt; eentje naar Lake Tasman, en de andere naar Kea Point. Allereerst iets over Lake Tasman: dit meer is ontstaan uit smeltwater van de Tasman Glacier, het water is steenkoud, en er drijven ongeveer 50 ijsbergen in! Iceberg, straight ahead!! Het water is grijs-groenig, en met die ijsschotsen leek het net op een maanlandschap... En aan de linkerkant van het meer hadden we een schitterend uitzicht op Mt. Cook, de hoogste berg van Australazie (nee, geen tikfout, zo schijnt dat te heten). We wilden zeggen dat het het mooiste landschap was dat we OOIT hadden gezien, maar dit hebben we nu al 4 keer gezegd, dus dat telt niet meer. Daarna zijn we naar Kea Point gelopen, waar we een geweldig uitzicht hadden op de top van Mt Cook, en we ook nog een dikke lawine hebben gezien! De vorige lawine die we hadden gezien was dat bergje sneeuw dat uit de dakgoot van onze flat viel, dus dit was best ‘impressive’. Even een quiz-vraag tussendoor: welke ‘Kiwi’ was de eerste persoon die ooit de top van Mt Everest heeft bereikt? Die man is legendarisch hier! We zijn benieuwd...

Na het schitterende Mount Cook zijn we doorgereden langs Lake Tekapo (schitterend!) naar Christchurch en het aangrenzende Banks Peninsula. Banks Peninsula is wel gaaf, vooral het stadje Akaroa is erg gezellig (alles is daar Frans, de straatnamen, de bakker, de slager, best een leuk sfeertje!). Daarna zijn we nog doorgereden naar Kaikoura, waar we de Peninsula Walkway hebben gelopen... Het is bijna niet te geloven, maar alweer: schitterend! Alles is hier zo divers en mooi en natuurlijk, we denken dat Louis Armstrong zijn Wonderful World hier heeft geschreven...

En nu zitten we dus weer in Christchurch. Bizar, maar de binnenstad ligt nog steeds volledig in puin. En dat is echt jammer, want de enige gebouwen met culturele en historische waarde op het zuidereiland stonden precies in dat centrum. We hebben echt schitterende gebouwen gezien met onherstelbare schade, zo jammer... Afgezien natuurlijk van de menselijke drama’s; heftig hoor. De mensen krijgen hier nog steeds 5000 naschokken per jaar...

Dan nog even een kleine kampeer-anekdote. Zo aan het einde van de Nieuw Zeeland reis, zijn we trouwens echt al doorgewinterde (helaas soms dus ook letterlijk) kampeerders geworden. Maar waar we toch nog niet helemaal aan kunnen wennen zijn sommige faciliteiten op de ‘dure’ campings. Zo moet je op de inhalige campings geld betalen om te douchen. Laatst was de prijs $ 2 voor tien minuutjes. Je kunt je voorstellen dat als je één keer in de vier dagen doucht :-), je een heel repetoire hebt af te werken, dus dat levert nogal eens problemen op. Uit principe betalen we (we komen toch uit Holland) dan alleen maar één keer $ 2, naast de 40 euro die je al betaalt voor het stukje gras waar je op staat en dan kan het dus weleens voorkomen dat je net één been, of één oksel geschoren hebt en dan de douche in een keer geen warm water meer geeft! Fijn voor dat ene behaarde been omdat het ’s nachts zo koud is, maar geen prettig gezicht. En dan kwam laatst de topper. Dit was een gratis douche, maar om hem aan te zetten moest je op een knop duwen aan de buitenkant! van het hokje. Geen probleem denk je dan, dan zet je hem toch gewoon aan voordat je eronder gaat staan en weer uit als je aangekleed bent. En dat klopt, ware het niet dat je die knop na elke vier minuten wéér in moest duwen :-S. We zijn dus bang dat Elkie meerdere malen een soort van onbedoelde striptease heeft uitgevoerd voor de overige camping gasten. On the bright side, deze keer in ieder geval met twéé geschoren benen :-)! Tot zover dus de Nieuw Zeelandse campings. We zijn benieuwd wat Australie voor ons in petto heeft!

Overmorgen heel vroeg vliegen we daar naartoe, dus morgennacht gaan we doorbrengen op het vliegveld. We hebben besloten dat de stoelen op het vliegveld niet harder kunnen zijn dan de plank onder ons 3cm dikke (dunne) matrasje, dus dat gaat goedkomen! We zijn erg benieuwd naar Australie: als het maar half zo mooi is als Nieuw Zeeland vinden wij het al goed... NZ rocks!!

Howdy en tot de volgende keer!