G'day Mates!
Door: erikenelkie
12 December 2011 | Australië, Airlie Beach
G’day mates. Hows it goin’?!
Wij gaan héééél erg goed. Waar we de vorige keer zeiden dat iedereen naar Nieuw Zeeland moet, vinden we nu: jullie moeten ook allemaal naar Australië! We zijn pas drie weken onderweg, maar wat een ontzettend mooi en lekker relaxed land met erg lekker weer. Na zes relatief koude Nieuw Zeeland weken heerlijk om weer lekker in de zon te liggen en in korte broek/rok rond te lopen!
Na een lekker nachtje slapen op het vliegveld, in een hoekje op de grond (er was gelukkig wel vloerbedekking), zijn we na 24 uur onderweg te zijn geweest aangekomen op het vliegveld van Cairns. Omdat onze vluchttijden veranderd waren, hadden we nog maar net tijd genoeg om onze nieuwe camper op te halen. We moeten zeggen, hij heeft voor, maar ook nadelen. Uiteraard zagen wij na 24 uur geen slaap, behalve dat uurtje op de vloerbedekking van de vliegtuighal, alleen de nadelen. Zo zijn we van automatische ramen naar met de hand draai ramen gegaan, van centrale deurvergrendeling, naar individuele indruk knopjes, van een automaat naar handmatig schakelen, met links(!) en van twee kookpitjes, naar één kookpitje. Maar na een nachtje goed slapen, ontdekten we gelukkig toch ook een aantal voordelen ten opzichte van het vorige busje. Zo hebben we een dikker matras (hallelujah!), een groter bed, een betere koelkast en we gaan nu 60km per uur bergop, i.p.v. 25. Zul je wel net zien dat hier geen berg te zien valt :-S. Ohja, deze bus is ook mooier. In plaats van de bus van de winterschilder (die we overigens ook echt in hetzelfde busje hebben zien rijden in NZ), hebben we nu een echte hippie bus, met bloemen!
Na het ophalen van het busje, zijn we eerst een paar dagen rondom Cairns gebleven. Daar hebben we iets boven Cairns het Daintree National Park bezocht, waar we een mooie wandeling door het regenwoud (wisten wij ook niet dat ze dat hier hebben) hebben gemaakt en onze eerste kangoeroe in het wild gespot hebben. Erg leuk om die beesten life te zien. Naast de mooie wandeling overigens ook wel een beetje spannend omdat hier giftige slangen, spinnen en schorpioenen zitten, later nog even meer daarover. Ook hebben we Cape Tribulation bezocht, waar het strand erg mooi is.
Na het bezoek aan het national park, zijn we een dag later gaan duiken in GREAT BARRIER REEF! Een must natuurlijk, aangezien we in Thailand onze padi gehaald hebben en dit een van de mooiste duikspots van de wereld is! In het begin nog even flink stressen, want het bleek dat onze duikschool onze duikregistratie niet in het digitale systeem had verwerkt, zodat de leiding van de boot niet kon zien dat we gecertificeerd waren en dus zelfstandig mochten duiken. In eerste instantie zei zo’n dikke bullebak dus ook dat we niet konden gaan zonder certificatie. Was trouwens nog wel even wennen op dee boot; in Thailand zaten we op een 200 jaar oude half afgebladderde boot, met erg relaxte mensen, en mochten we de hele dag een beetje in de zon zitten en watermeloen eten, om daarna op het gemakje alle duikspullen in orde te gaan maken, maar hier was het zo strak georganiseerd als een militaire operatie. Inclusief schreeuwende dikzakken dus. Uiteindelijk, na een vriendelijke glimlach van Elkie, en een misplaatste grap van Erik (best een goeie vond ie zelf), mochten we ‘gelukkig’ onze theoretische cursus nog eens kort overdoen en geloofden ze dat we er enigszins verstand van hadden. Zo konden we dus toch onze drie duiken doen. Nou zijn wij een beetje verwend met onze eerste duikspot (Sail Rock in Thailand, ook een van de mooiere spots van de wereld naar het schijnt), maar great barrier reef was inderdaad ook schitterend! Naast het mooie erg koraal, hebben we ondere andere een zeeschildpad, een pijlstaartrog en een reef shark gezien! Echt heel gaaf!!
Na deze duikervaring zijn we direct overgestapt op ons volgende avontuur! We hadden al meerdere malen gehoord van en gelezen over Ayers Rock. Een hele grote berg middenin Australië. Deze berg behoort tot het wereld erfgoed en wordt als een heilige plek beschouwd door de Aboriginals. Omdat het in het binnenland ligt en het wel een stukje rijden is, hebben we er even over nageacht, maar we wilden er allebei heel graag naartoe. ROADTRIP dus! De weg naar de berg toe ligt middenin de outback en daar heb je dus hele lange wegen zonder dorpjes. Voordat we gingen dus even flink wat water en eten ingeslagen en ook een kannetje met extra brandstof. En daar gingen we op onze 5 daagse roadtrip. Al na de eerste dag bleek hoe naïef wij waren, of wellicht gewoon slechte kaartlezers, want om in 5 dagen heen en terug te rijden van de kust naar de berg is onmogelijk! Het is namelijk ongeveer 3200km enkele reis. We hadden ons dus een beeetje vergist. Wat overigens helemaal niet erg was, want het is hier echt geweldig mooi. Mooiste roadtrip ooit (en de eerste trouwens ook, of je moet de wekelijkste ritjes tussen Eindhoven en Heeze van 20km een roadtrip kunnen noemen)... Je rijdt de hele dag door uitgestrekte landschappen die er steeds anders uitzien, met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje, terwijl je naast de kant van de weg wilde kangoeroes, paarden, varanen, dingo’s en zelfs wilde kamelen ziet! Echt heel erg bijzonder. Ook wel een beetje spannend in het begin, want je wilt echt niet tegen een kangoeroe aanrijden met 100km per uur, iig niet in een hippie bus. Maar gelukkig is de schade in de hele roadtrip, die uiteindelijk maar liefst 13 dagen duurde :-), beperkt gebleven tot een enkel klein, groen, schattig :-( vogeltje… Elkie’s schuld! We zouden nog even terugkomen op de giftige beesten trouwens. Op een van de eerste campings op de roadtrip kwamen we een meisje tegen die hier al bijna twee jaar aan het rondreizen was. Ook in de outback. Aangezien wij er nog niet veel verstand van hadden, leek het ons wel slim om haar even te vragen naar de wilde beesten. Dat stelde ons gelukkig erg gerust (ahum). Het is namelijk zo dat er al 10 jaar geen mensen zijn overleden aan een spinnenbeet, en de schorpioenen zijn niet eens dodelijk, doet alleen heeel erg zeer als je er door gestoken wordt.. toen we naar de slangen vroegen bleef ze echter angstvallig stil... Hmm. Ze zei alleen dat het helpt om hard te stampen, want ze vangen de trillingen op en vluchten dan weg. Sinds die tijd doen we dan ook alles stampend! Ook in de zee is het trouwens niet ongevaarlijk hier. Naast de krokodillen in het noorden en de haaien in het zuiden heb je hier in het zomerseizoen namelijk ook stingers (kwallen). Die zijn zo klein dat je ze bijna niet ziet en als die je steken kun je binnen een kwartier in coma liggen... Tsja.. We zwemmen dus maar alleen op de plaatsen waar ze stinger netten hebben! Naast de gevaarlijke beesten, zijn er trouwens ook nog legio ingevaarlijke beesten. Die doen niets, maar je schrikte je af en toe wel een ongeluk van ze. Bijvoorbeeld als je naar de WC gaat, de klep omhoog doet en er ineens drie dikke vette, felgroene kikkers naar je opkijken en er ook nog eentje de pot uitspringt!! Maar goed, weer even terug naar de roadtrip. Van de mensen die we onderweg tegenkwamen en de informatiecentra bleek ook nog dat er veel meer mooie dingen te zien waren dan alleen Ayers Rock (of Uluru), ook wel fijn aangezien we er 3200km voor gereden hadden. Zo hebben we eerste een bezoek gebracht aan Kings Canyon, waar we de zonsopgang helaas net gemist hadden (we moesten even wennen aan het feit dat het binnenland een andere tijdszone hanteert dan de oostkust) een hele mooie wandeling gemaakt hebben (zie foto’s). Daarna zijn we doorgereden naar het Ayers Rock Resort, alle luxe hier midden in de desert (wonderbaarlijk: grote supermarkt, vijf barren, drie hotels, ziekenhuis, politiestation en niet te vergeten zwembad!), van waaruit we die eerste dag naar de zonsondergang zijn gaan kijken. Supervet! Ayers Rock is heel mooi van vorm en bijzonder van kleur en bij verschillende lichtinvallen, heeft de berg ook steeds een andere kleur. Bijzonder dus bij zonsondergang en ook zonsopgang, die we de dag daarna zijn gaan kijken. Deze keer waren we gelukkig wel op tijd :-). Om half vijf stonden we op (hoezo vakantie?) en om half zes waren we paraat. Erg mooie foto’s gemaakt al zeggen we het zelf. Direct na de zonsopgang, hebben we een wandeling van drie uur gemaakt om de berg.. Erg mooi en erg warm; het was die dag 39 graden! Je kunt hier overigens ook alleen in de ochtend wandelen, want om negen uur wordt het al ZOOO heet! Als het boven de 36 graden is, worden een aantal wandelingen ook gesloten, waaronder die om de Ayers Rock te beklimmen. Maar dat hadden we anders waarschijnlijk toch niet gedaan, niet alleen omdat de Aboriginals je verzoeken om dat in verband met de heiligheid van de berg niet te doen, maar zeker ook omdat er al meer dan 35 mensen overleden zijn toen ze in de hitte de berg wilden beklimmen... Tja, je moet de goden dus blijkbaar niet verzoeken...
Na Ayers Rock zijn we ook nog naar De Olgas geweest. Die liggen in hetzelfde national park als Ayers Rock. Zijn een aantal rotsen, of bergen bij elkaar die dezelfde mooie rode kleur hebben. Ook daar hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Na deze twee bezoeken zijn we de volgende dag doorgereden naar de West MacDonnell Ranges, waar een aantal waterbronnen in de woestijn liggen. Met hele mooie natuur er omheen. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de oudste rivier van de wereld (de Finke river), die minder indrukwekkend was dan de Dommel of de Dinkel, en hebben we een lekkere woenstijn-duik genomen in een paar deep-water holes. Brrr, KOUD!
Op de terugweg was er nog iets vervelends gebeurd: Elkie gooide even lekker onhandig een waterkokertje met kokend water over haar benen, met als resultaat dat ze drie dagen met haar linkerbeen in het verband heeft gezeten en dat dat been er nu behoorlijk rood en bobbelig uitziet. Gelukkig hebben de artsen ons wel verzekerd dat het gewoon zal genezen en ze er geen littekens aan over houdt. Na dat opbeurende bericht kon Erik het natuurlijk niet laten om een paar ‘leuke’ foto’s te maken van Elkie’s ingepakte been (zie foto’s, de foto’s van het oningepakte been zijn schokkend te noemen en versturen we dus alleen op verzoek), en verschillende hits te draaien van Manke Nelis. Hihi. Die heeft vette muziek gemaakt trouwens! Nooit geweten... Zo was dit water-avontuur toch ergens goed voor... Na het inpakken van Elkies been hebben we ook de bus weer ingepakt, om het laatste deel van de roadtrip te voltooien. Maar dat ging nog even niet door; de weg was overstroomd (met 60cm water!), dus allen 4-wheel-drives en grote trucks konden erdoor... De enkele passagiersauto die de gok toch nam kwam halverwege stil te staan, moest z’n deur open doen, en z’n auto uit de stroom duwen... Ai, we hopen dat de vloermatten in die auto inmiddels iets zijn opgedroogd. Wij zijn dus maar omgekeerd, en hebben een dagje moeten wachten in het spannende Hughenden (285 inwoners)... Geen vermelding in de Lonely Planet waard...
Inmiddels zijn we sinds een paar dagen weer terug aan de oostkust. Eergisteren zijn we een dagje naar de Whitsunday Islands gegaan, met een speedraft. VET!! We hebben daar op een strand gelopen, en dat strand was ZOOO wit, met turquoise zee, dat we het erover eens zijn: dit is het paradijs!! SCHITTEREND! Echt zo bijzonder... We hopen dat de foto’s niet teveel jaloezie opwekken, maar ook niet te weinig. Bedenk je maar dat het 30 graden was, zacht zeewindje, maar een paar mensen op het strand, kleine lemon sharks die rond je benen zwemmen, echt prachtig! Het strandzand hier was trouwens zo puur, dat ze het gebruikt hebben om het glas van de Hubble telescoop mee te maken... Er zit nog een klein restje in onze zwembroeken; dit zullen we meenemen als souvenir voor de geinteresseerden. Ook nog twee snorkel-dives gedaan; SUPER!!
Vanaf vandaag rijden we langzaam naar het zuiden... Met kerst willen we ongeveer in Sydney zijn, waar we dan blijven tot nieuwjaar. Daarna rijden we nog even voorbij Melbourne om een stukje ‘Great Ocean Road’ te doen, wat ook heel bijzonder schijnt te zijn en dan weer terug naar Melbourne voor de AUSTRALIAN OPEN!! Waar we inmiddels kaarten voor hebben gekocht. We hebben trouwens maar voor drie dagen kaarten gekocht zodat we geen enkele speler missen :-).
Nou, sorry voor dit veel te lange verhaal, maar we vinden het ook ZO cool hier!!! :) We hopen dat alles goed gaat in Nederland (behalve dan met de Euro, want die schijnt niet meer te bestaan als we terug komen), en we hopen voor de kerst met een nieuwe aflevering van E&E op reis te komen! Let it snow, let it snow, let it snow!!
Wij gaan héééél erg goed. Waar we de vorige keer zeiden dat iedereen naar Nieuw Zeeland moet, vinden we nu: jullie moeten ook allemaal naar Australië! We zijn pas drie weken onderweg, maar wat een ontzettend mooi en lekker relaxed land met erg lekker weer. Na zes relatief koude Nieuw Zeeland weken heerlijk om weer lekker in de zon te liggen en in korte broek/rok rond te lopen!
Na een lekker nachtje slapen op het vliegveld, in een hoekje op de grond (er was gelukkig wel vloerbedekking), zijn we na 24 uur onderweg te zijn geweest aangekomen op het vliegveld van Cairns. Omdat onze vluchttijden veranderd waren, hadden we nog maar net tijd genoeg om onze nieuwe camper op te halen. We moeten zeggen, hij heeft voor, maar ook nadelen. Uiteraard zagen wij na 24 uur geen slaap, behalve dat uurtje op de vloerbedekking van de vliegtuighal, alleen de nadelen. Zo zijn we van automatische ramen naar met de hand draai ramen gegaan, van centrale deurvergrendeling, naar individuele indruk knopjes, van een automaat naar handmatig schakelen, met links(!) en van twee kookpitjes, naar één kookpitje. Maar na een nachtje goed slapen, ontdekten we gelukkig toch ook een aantal voordelen ten opzichte van het vorige busje. Zo hebben we een dikker matras (hallelujah!), een groter bed, een betere koelkast en we gaan nu 60km per uur bergop, i.p.v. 25. Zul je wel net zien dat hier geen berg te zien valt :-S. Ohja, deze bus is ook mooier. In plaats van de bus van de winterschilder (die we overigens ook echt in hetzelfde busje hebben zien rijden in NZ), hebben we nu een echte hippie bus, met bloemen!
Na het ophalen van het busje, zijn we eerst een paar dagen rondom Cairns gebleven. Daar hebben we iets boven Cairns het Daintree National Park bezocht, waar we een mooie wandeling door het regenwoud (wisten wij ook niet dat ze dat hier hebben) hebben gemaakt en onze eerste kangoeroe in het wild gespot hebben. Erg leuk om die beesten life te zien. Naast de mooie wandeling overigens ook wel een beetje spannend omdat hier giftige slangen, spinnen en schorpioenen zitten, later nog even meer daarover. Ook hebben we Cape Tribulation bezocht, waar het strand erg mooi is.
Na het bezoek aan het national park, zijn we een dag later gaan duiken in GREAT BARRIER REEF! Een must natuurlijk, aangezien we in Thailand onze padi gehaald hebben en dit een van de mooiste duikspots van de wereld is! In het begin nog even flink stressen, want het bleek dat onze duikschool onze duikregistratie niet in het digitale systeem had verwerkt, zodat de leiding van de boot niet kon zien dat we gecertificeerd waren en dus zelfstandig mochten duiken. In eerste instantie zei zo’n dikke bullebak dus ook dat we niet konden gaan zonder certificatie. Was trouwens nog wel even wennen op dee boot; in Thailand zaten we op een 200 jaar oude half afgebladderde boot, met erg relaxte mensen, en mochten we de hele dag een beetje in de zon zitten en watermeloen eten, om daarna op het gemakje alle duikspullen in orde te gaan maken, maar hier was het zo strak georganiseerd als een militaire operatie. Inclusief schreeuwende dikzakken dus. Uiteindelijk, na een vriendelijke glimlach van Elkie, en een misplaatste grap van Erik (best een goeie vond ie zelf), mochten we ‘gelukkig’ onze theoretische cursus nog eens kort overdoen en geloofden ze dat we er enigszins verstand van hadden. Zo konden we dus toch onze drie duiken doen. Nou zijn wij een beetje verwend met onze eerste duikspot (Sail Rock in Thailand, ook een van de mooiere spots van de wereld naar het schijnt), maar great barrier reef was inderdaad ook schitterend! Naast het mooie erg koraal, hebben we ondere andere een zeeschildpad, een pijlstaartrog en een reef shark gezien! Echt heel gaaf!!
Na deze duikervaring zijn we direct overgestapt op ons volgende avontuur! We hadden al meerdere malen gehoord van en gelezen over Ayers Rock. Een hele grote berg middenin Australië. Deze berg behoort tot het wereld erfgoed en wordt als een heilige plek beschouwd door de Aboriginals. Omdat het in het binnenland ligt en het wel een stukje rijden is, hebben we er even over nageacht, maar we wilden er allebei heel graag naartoe. ROADTRIP dus! De weg naar de berg toe ligt middenin de outback en daar heb je dus hele lange wegen zonder dorpjes. Voordat we gingen dus even flink wat water en eten ingeslagen en ook een kannetje met extra brandstof. En daar gingen we op onze 5 daagse roadtrip. Al na de eerste dag bleek hoe naïef wij waren, of wellicht gewoon slechte kaartlezers, want om in 5 dagen heen en terug te rijden van de kust naar de berg is onmogelijk! Het is namelijk ongeveer 3200km enkele reis. We hadden ons dus een beeetje vergist. Wat overigens helemaal niet erg was, want het is hier echt geweldig mooi. Mooiste roadtrip ooit (en de eerste trouwens ook, of je moet de wekelijkste ritjes tussen Eindhoven en Heeze van 20km een roadtrip kunnen noemen)... Je rijdt de hele dag door uitgestrekte landschappen die er steeds anders uitzien, met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje, terwijl je naast de kant van de weg wilde kangoeroes, paarden, varanen, dingo’s en zelfs wilde kamelen ziet! Echt heel erg bijzonder. Ook wel een beetje spannend in het begin, want je wilt echt niet tegen een kangoeroe aanrijden met 100km per uur, iig niet in een hippie bus. Maar gelukkig is de schade in de hele roadtrip, die uiteindelijk maar liefst 13 dagen duurde :-), beperkt gebleven tot een enkel klein, groen, schattig :-( vogeltje… Elkie’s schuld! We zouden nog even terugkomen op de giftige beesten trouwens. Op een van de eerste campings op de roadtrip kwamen we een meisje tegen die hier al bijna twee jaar aan het rondreizen was. Ook in de outback. Aangezien wij er nog niet veel verstand van hadden, leek het ons wel slim om haar even te vragen naar de wilde beesten. Dat stelde ons gelukkig erg gerust (ahum). Het is namelijk zo dat er al 10 jaar geen mensen zijn overleden aan een spinnenbeet, en de schorpioenen zijn niet eens dodelijk, doet alleen heeel erg zeer als je er door gestoken wordt.. toen we naar de slangen vroegen bleef ze echter angstvallig stil... Hmm. Ze zei alleen dat het helpt om hard te stampen, want ze vangen de trillingen op en vluchten dan weg. Sinds die tijd doen we dan ook alles stampend! Ook in de zee is het trouwens niet ongevaarlijk hier. Naast de krokodillen in het noorden en de haaien in het zuiden heb je hier in het zomerseizoen namelijk ook stingers (kwallen). Die zijn zo klein dat je ze bijna niet ziet en als die je steken kun je binnen een kwartier in coma liggen... Tsja.. We zwemmen dus maar alleen op de plaatsen waar ze stinger netten hebben! Naast de gevaarlijke beesten, zijn er trouwens ook nog legio ingevaarlijke beesten. Die doen niets, maar je schrikte je af en toe wel een ongeluk van ze. Bijvoorbeeld als je naar de WC gaat, de klep omhoog doet en er ineens drie dikke vette, felgroene kikkers naar je opkijken en er ook nog eentje de pot uitspringt!! Maar goed, weer even terug naar de roadtrip. Van de mensen die we onderweg tegenkwamen en de informatiecentra bleek ook nog dat er veel meer mooie dingen te zien waren dan alleen Ayers Rock (of Uluru), ook wel fijn aangezien we er 3200km voor gereden hadden. Zo hebben we eerste een bezoek gebracht aan Kings Canyon, waar we de zonsopgang helaas net gemist hadden (we moesten even wennen aan het feit dat het binnenland een andere tijdszone hanteert dan de oostkust) een hele mooie wandeling gemaakt hebben (zie foto’s). Daarna zijn we doorgereden naar het Ayers Rock Resort, alle luxe hier midden in de desert (wonderbaarlijk: grote supermarkt, vijf barren, drie hotels, ziekenhuis, politiestation en niet te vergeten zwembad!), van waaruit we die eerste dag naar de zonsondergang zijn gaan kijken. Supervet! Ayers Rock is heel mooi van vorm en bijzonder van kleur en bij verschillende lichtinvallen, heeft de berg ook steeds een andere kleur. Bijzonder dus bij zonsondergang en ook zonsopgang, die we de dag daarna zijn gaan kijken. Deze keer waren we gelukkig wel op tijd :-). Om half vijf stonden we op (hoezo vakantie?) en om half zes waren we paraat. Erg mooie foto’s gemaakt al zeggen we het zelf. Direct na de zonsopgang, hebben we een wandeling van drie uur gemaakt om de berg.. Erg mooi en erg warm; het was die dag 39 graden! Je kunt hier overigens ook alleen in de ochtend wandelen, want om negen uur wordt het al ZOOO heet! Als het boven de 36 graden is, worden een aantal wandelingen ook gesloten, waaronder die om de Ayers Rock te beklimmen. Maar dat hadden we anders waarschijnlijk toch niet gedaan, niet alleen omdat de Aboriginals je verzoeken om dat in verband met de heiligheid van de berg niet te doen, maar zeker ook omdat er al meer dan 35 mensen overleden zijn toen ze in de hitte de berg wilden beklimmen... Tja, je moet de goden dus blijkbaar niet verzoeken...
Na Ayers Rock zijn we ook nog naar De Olgas geweest. Die liggen in hetzelfde national park als Ayers Rock. Zijn een aantal rotsen, of bergen bij elkaar die dezelfde mooie rode kleur hebben. Ook daar hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Na deze twee bezoeken zijn we de volgende dag doorgereden naar de West MacDonnell Ranges, waar een aantal waterbronnen in de woestijn liggen. Met hele mooie natuur er omheen. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de oudste rivier van de wereld (de Finke river), die minder indrukwekkend was dan de Dommel of de Dinkel, en hebben we een lekkere woenstijn-duik genomen in een paar deep-water holes. Brrr, KOUD!
Op de terugweg was er nog iets vervelends gebeurd: Elkie gooide even lekker onhandig een waterkokertje met kokend water over haar benen, met als resultaat dat ze drie dagen met haar linkerbeen in het verband heeft gezeten en dat dat been er nu behoorlijk rood en bobbelig uitziet. Gelukkig hebben de artsen ons wel verzekerd dat het gewoon zal genezen en ze er geen littekens aan over houdt. Na dat opbeurende bericht kon Erik het natuurlijk niet laten om een paar ‘leuke’ foto’s te maken van Elkie’s ingepakte been (zie foto’s, de foto’s van het oningepakte been zijn schokkend te noemen en versturen we dus alleen op verzoek), en verschillende hits te draaien van Manke Nelis. Hihi. Die heeft vette muziek gemaakt trouwens! Nooit geweten... Zo was dit water-avontuur toch ergens goed voor... Na het inpakken van Elkies been hebben we ook de bus weer ingepakt, om het laatste deel van de roadtrip te voltooien. Maar dat ging nog even niet door; de weg was overstroomd (met 60cm water!), dus allen 4-wheel-drives en grote trucks konden erdoor... De enkele passagiersauto die de gok toch nam kwam halverwege stil te staan, moest z’n deur open doen, en z’n auto uit de stroom duwen... Ai, we hopen dat de vloermatten in die auto inmiddels iets zijn opgedroogd. Wij zijn dus maar omgekeerd, en hebben een dagje moeten wachten in het spannende Hughenden (285 inwoners)... Geen vermelding in de Lonely Planet waard...
Inmiddels zijn we sinds een paar dagen weer terug aan de oostkust. Eergisteren zijn we een dagje naar de Whitsunday Islands gegaan, met een speedraft. VET!! We hebben daar op een strand gelopen, en dat strand was ZOOO wit, met turquoise zee, dat we het erover eens zijn: dit is het paradijs!! SCHITTEREND! Echt zo bijzonder... We hopen dat de foto’s niet teveel jaloezie opwekken, maar ook niet te weinig. Bedenk je maar dat het 30 graden was, zacht zeewindje, maar een paar mensen op het strand, kleine lemon sharks die rond je benen zwemmen, echt prachtig! Het strandzand hier was trouwens zo puur, dat ze het gebruikt hebben om het glas van de Hubble telescoop mee te maken... Er zit nog een klein restje in onze zwembroeken; dit zullen we meenemen als souvenir voor de geinteresseerden. Ook nog twee snorkel-dives gedaan; SUPER!!
Vanaf vandaag rijden we langzaam naar het zuiden... Met kerst willen we ongeveer in Sydney zijn, waar we dan blijven tot nieuwjaar. Daarna rijden we nog even voorbij Melbourne om een stukje ‘Great Ocean Road’ te doen, wat ook heel bijzonder schijnt te zijn en dan weer terug naar Melbourne voor de AUSTRALIAN OPEN!! Waar we inmiddels kaarten voor hebben gekocht. We hebben trouwens maar voor drie dagen kaarten gekocht zodat we geen enkele speler missen :-).
Nou, sorry voor dit veel te lange verhaal, maar we vinden het ook ZO cool hier!!! :) We hopen dat alles goed gaat in Nederland (behalve dan met de Euro, want die schijnt niet meer te bestaan als we terug komen), en we hopen voor de kerst met een nieuwe aflevering van E&E op reis te komen! Let it snow, let it snow, let it snow!!
-
12 December 2011 - 09:56
Leoni:
Gisteren tijdens het ramen lappen dacht ik, wat zijn E & E toch stil. En nu... een fantastisch verhaal in m'n mailbox. Top! Geniet van jullie laatste 1,5 maand. Voor je het weet sta je weer in het land waar alles (snel) moet, in de file, in de regen, in de kou, brrr! X Leo -
12 December 2011 - 10:16
Rick:
He kanjers,
De verhalen kunnen niet lang genoeg zijn..wat een geweldig avontuur zijn jullie toch aan gegaan..
Ik zou het nooit durven , maar ben jaloers op jullie belevenissen..
En buiten wat kleine ongelukjes zoveel gave dingen gezien en gedaan..en zo te zien ook samen nog ( hihi) errrrrug gaaaf..
Nou skippys geniet ze nog maar dat gaat jullie zeker lukken..
Big hug
-
12 December 2011 - 11:28
Leny:
Zijn ze nog wel op reis, we horen zo weinig dachten wij vorige week.
Maar dat is helemaal goedgemaakt met dit fantastische en weer zeer humoristische verhaal. Jullie zadelen ons wel met een probleem op, zitten we juist te denken over Nieuw-Zeeland, moeten we naar Australie. We denken er nog over. Elkie, hopelijk is je been weer genezen. Geniet van het laatste stuk van de reis en verdiep je nog maar niet in de vaderlandse problemen. Groet ook van Cor. -
12 December 2011 - 18:10
Wil En Ger:
da waar een mooi verhaal van jullie, wel spannend daar met al die enge beesten waar ge aan dood ken gaan zeg. de fotoos zijn verrekes mooi het lijkt daar wel de hemel op aarde, en dat busje vinden wij kei leuk met al die bloempkes. hier in holland is het nog nie heel erg koud hopelijk blijft da zo tot maart en dan weer beter. groetjes wil en ger -
12 December 2011 - 22:24
Ine:
Hallo Elkie en Erik,
Wat een geweldig verhaal weer van jullie. En wat een foto's, echt prachtig. Ik zou er zo naar toe willen. Hopelijk gaat het goed met je been Elkie. Onvoorstelbaar snel gaat de tijd, dus geniet nog van de komende tijd daar. Prachtig dat vreugdedansje op het strand! Groetjes en liefs Ine -
12 December 2011 - 22:24
Ine:
Hallo Elkie en Erik,
Wat een geweldig verhaal weer van jullie. En wat een foto's, echt prachtig. Ik zou er zo naar toe willen. Hopelijk gaat het goed met je been Elkie. Onvoorstelbaar snel gaat de tijd, dus geniet nog van de komende tijd daar. Prachtig dat vreugdedansje op het strand! Groetjes en liefs Ine -
13 December 2011 - 08:45
Hanneke:
Hey E&E,
Heb maar eens ingebroken in Hans z'n e-mail om jullie verhaal te lezen (niet vertellen he....)
Wat een gave dingen maken jullie mee en zien jullie en wat een leuke foto's. Klein beetje veel jaloers!
Wij gaan volgende week ook het Nederlandse klimaatje ontvluchten, even 10 dagen naar Tenerife. Hopelijk ook kerst in de zon!
Veel plezier nog daar en alvast fijne feestdagen in de zon!
Groetjes H&H en Joris en Mats -
13 December 2011 - 09:56
Henny.:
Nauwelijks nog een reaktie mogelijk na dit prachtige verhaal en uiteraard de spectaculaire foto's. De dieren en vissen bijzonder en ook wel wat angstig af en toe. Het lijkt wel of jullie het aards paradijs aan het bezoeken zijn. Hoe is het ondertussen met je been Elkie? Hopelijk vormt het geen belemmering om van al het moois te genieten maar gezien jullie optimistische reakties komt het goed. Groetjes Jan en Henny. -
13 December 2011 - 10:57
Robert En Natalie:
echt een supervet verhaal en weer gave foto's.We hopen dat die tubberwareparty snel van oe been mag en goed geneest (ach hier hedde toch geen korte boks aan) .
As maandag kende bij het postkantoor oe bratwurst met gluhwein ophalen he.
Geniet ervan en tot de 23e .
Robert en Natalie
-
13 December 2011 - 22:09
Frank&Miranda:
Hallo Erik en Elkie,
Geweldig om jullie verhalen weer te lezen. Er zijn verschillende dingen heel herkenbaar, we krijgen zo weer zin om terug te gaan.
Wat gaaf dat jullie nieuwjaar in sydney willen vieren en naar Aus. open gaan. Nog heel veel plezier en geniet er van.
Groetjes frank en Miranda -
14 December 2011 - 09:04
Linda Van Gorp:
Hey Elkie & Erik,
leuk om jullie verslag te lezen!
En dat busje, lachen!
Hoop dat Elkie's been goed geneest, ziet er wel heftig uit op de foto helemaal ingepakt!
Fijne Kerstdagen alvast!
Dikke kus, Linda -
14 December 2011 - 23:43
Pim:
Haha, we zijn pas 3 weken onderweg!! Het is duidelijk dat jullie down under een andere belevingswereld hebben dan hier op mijn Haagse appartementje, waar ik moet maken dat ik mijn bed in kom omdat ik morgen weer keihard moet werken.
Ik wordt stinkend jaloers van al die prachtige foto's, had dit niet verwacht van Australie. Toch maar eens kijken of mijn campertje het ook zo ver haalt ;-)
Veel liefs en nog heel veel plezier op die paar dagen die jullie nog hebben ;-) -
20 December 2011 - 11:30
Linda Martens:
Gaaf verslag wederom!
Wat wordt dat weer acclimatiseren als jullie terugkomen. Elkie hoe gaat het met je been? En Erik wat heb jij een bruine rug zeg op die laatste foto.
Waarschijnlijk binnenkort het verslag van de Great Ocean Road, ben erg benieuwd!!
Hier in ons koude natte kikkerlandje gaat alles gewoon z'n gangetje. Helaas waarschijnlijk dit jaar geen witte kerst.
Maar voor jullie alvast hele fijne kerstdagen daar aan de andere kant van de wereld.. hoe bijzonder is dat!
Groetjes van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
