Mekong delta, Cambodja en darm-amoebe

Hallo, daar zijn we weer! Dit keer vanuit Siem Reap in Cambodja. De vorige keer dat we jullie schreven stonden we op het punt om te vertrekken naar de Mekong delta. Hier hebben we een georganiseerde toer van twee dagen gedaan waarin we naar een floating market zijn geweest, een bijenboerderij, een rijst-noedel fabriek, een rijst-candy fabriek en nog een aantal van deze boerderijen en fabrieken. Erg leuk om te zien hoe ze al die dingen maken die wij al meerdere malen in de winkel of op ons bord hebben zien liggen. De Mekong was ook hier weer erg mooi en BREED! Niet normaal.....

Op de derde dag van de toer zouden we met de slowboat naar Cambodja gaan. Eerst hadden we ’s ochtends (heel) vroeg nog twee excursies en daarna vertrokken we. Het eerste stuk gingen we met de speedboat. Vlakbij de grens moesten we stoppen om de vereiste stempels en het visum op te halen. Dit zou een vrouw voor ons doen die zei dat ze de gids was. Duurde een half uurtje, drie kwartier zei ze.... De twee uur daarna hebben we in spanning af zitten wachten of ze inderdaad wel een gids was en wij ons paspoort nog ooit terug zouden zien. Gelukkig was dat wel het geval en konden we na twee uur de slowboat op. Was niet echt wat we ons er van voor hadden gesteld... (zie foto).. Maar zoals we gewend zijn inmiddels, bleek de tocht op de slowboat ook helemaal geen acht uur te duren, maar waren de plannen gewijzigd en na anderhalf uur op de boot werden we, zoals gewoonlijk met teveel bagage en teveel mensen, in een minibus gepropt die ons vervolgens naar Phnom Penh bracht.

Hier zijn we drie dagen geweest. Een van die dagen zijn we naar Tuol Sleng geweest, ook wel S-21 genoemd. Een school die tijdens het regime van de rode Khmer omgebouwd is tot gevangenis en waar 17.000 mensen gevangen zijn gehouden .... maar 7 van deze 17.000 mensen hebben het overleefd....oef. In de gevangenis is een groot deel van de cellen nog bewaard zoals ze toen waren. De gevangenen zaten in hokjes van 80cm bij 2 meter. Ze mochten er niet uit, mochten niet praten met andere gevangenen en kregen alleen twee keer per dag en waterig soepje met wat rijstkorrels erin te eten zodat ze nog maar net in leven bleven. Omdat de rode Khmer graag bijhield hoeveel mensen ze vermoordden, zijn er van alle gevangenen foto’s gemaakt die daar nu tentoongesteld zijn in de grotere cellen... ook is er veel beeldmateriaal van uitgemergelde gevangenen die nog net leven en tot de dood gemartelde gevangenen... Echt heel gruwelijk om te zien. We waren er behoorlijk van onder de indruk.
De gevangenen werden overigens niet in Tuol Sleng vermoord, maar op andere plekken, het merendeel op de Killing Fields, vlakbij Phnom Penh. Hier zijn we een dag later naartoe gegaan. Op deze velden, van ongeveer twee hectare groot, zijn in de tijd 129 massagraven gevonden, met daarin bijna 9000 skeletten. De gaten in de grond waar de massagraven hebben gezeten zijn nog steeds te zien en in de tentoonstellingsruimte zijn ook weer veel foto’s te zien en een video met beelden uit die tijd waarin de graven te zien zijn toen ze nog gevuld waren met skeletten. Bij de ingang van de Killing Fields is ter herinering aan wat er ooit gebeurd is een gedenktoren gebouwd waarin de gevonden botten en schedels bewaard worden. Ook weer erg heftig om te zien en totaal niet voor te stellen wat hier in die tijd is gebeurd. Vooral niet omdat een deel van de leiders nooit gestraft is.....

Na deze heftige dagen in Phnom Penh, zijn we met de (vrij goede :-)) mini bus verder gereisd naar Siem Reap, waar we nu zijn. Daar zijn de tempels van Angkor Wat, ook wel het achtste wereldwonder genoemd. Hier is zoveel van bewaard gebleven dat je er meerdere dagen rond kan kijken. Wij hadden nog ruim te tijd, dus hebben besloten om drie dagen te gaan en steeds een ander deel te bezoeken. Eergisteren hebben de de eerste tempels bezocht. Deze zijn in een woord ‘schitterend’! Echt heel heel erg mooi om te zien. We zullen er een foto van bij doen. Hopelijk kan die enigzins weergeven hoe mooi het daar in het echt is. De titel achtste wereldwonder is in ieder geval nu al op zijn plaats vinden wij!

Wat iets minder leuk was, is dat Elkie halverwege de eerste tempel-dag koorts kreeg en zich steeds iets minder lekker voelde... Erg vroeg naar bed die dag dus in de hoop dat het de volgende ochtend over zou zijn, maar helaas... Nog steeds slap, koorts, hoofdpijn en buikpijn. Gisteren voor de zekerheid daarom maar even naar het (gelukkig erg schone) internationale ziekenhuis gegaan om uit te sluiten dat het malaria was... Twee uur later en 440 dolar (!!), wat bloed en nog wat andere, niet nader te noemen, donaties lichter :-), werd duidelijk dat het geen malaria was, maar een darm-bacterie... een of andere amoebe, wat Erik natuurlijk meteen aangegrepen heeft om hier mijn nieuwe koosnaam van te maken :-S ...
Balen dus omdat Elkie nu om het kwartier mega buikpijn heeft en dus al twee dagen in en rond het bed doorbrengt.. Voordeel is dat we gelukkig net in een erg mooi, schoon, luxe en goedkoop hotel zitten en we toch wat extra tijd over hadden, zodat we hier wat langer kunnen blijven en toch alles kunnen zien wat we gepland hadden en ook nog wat tijd over hebben om de verzekering in NL te vragen om ons alsjeblieft die 440 dollar terug te betalen :-S. We hebben hier ook een zwembad, dus das ook weer fijn voor Erik die zich daar dan een beetje kan vermaken.... tussen het sinaasappels brengen door uiteraard!

Nou, tot de volgende keer, met hopelijk weer beter nieuws en een amoebe-vrije Elkie! :-)